صاحب

شهید ثالث، قاضی نورالله شوشتری می‌فرماید:

بین اهل ایمان معروف است که یکی از علمای اهل سنت، که در بعضی از فنون علمی، استاد علامه حلی است کتابی در رّد مذهب شیعه امامیه نوشت و در مجالس و محافل آن را برای مردم می‌خواند و آنان را گمراه می‌نمود، و از ترس آن که مبادا کسی از علمای شیعه کتاب او را ردّ نماید، آن را به کسی نمی‌داد که نسخه‌ای بردارد.

علامه حلی همیشه به دنبال راهی بود که کتاب را به دست آورد و ردّ کند. ناگزیر رابطه استاد و شاگردی را وسیله قرار داد و از عالم سنی درخواست نمود که کتاب را به او امانت دهد.

آن شخص چون نمی‌خواست که دست ردّ به سینه علامه حلی بزند، گفت:

«سوگند یاد کرده‌ام که این کتاب را بیشتر از یک شب پیش کسی نگذارم.»

مرحوم علامه همان مدت را نیز غنیمت شمرد. کتاب را از او گرفت و به خانه برد که در آن شب تا جایی که می‌تواند از آن نسخه بردارد. وقتی به نوشتن مشغول شد و شب به نیمه آن رسید، خواب بر ایشان غلبه نمود. همان لحظه حضرت صاحب الامر علیه السلام حاضر شدند و به او فرمودند:

«کتاب را به من واگذار و تو بخواب!»

علامه حلی خوابید. وقتی از خواب بیدار شد، نسخه‌ی کتاب از کرامت و لطف حضرت صاحب الامر علیه السلام تمام شده بود.

همچنین نقل شده که در آخر آن نسخه این جمله نوشته شده:

کَتَبَه م ح م د بن الحسن العسکری صاحب الزمان

[این نسخه را حجة بن الحسن العسکری صاحب الزمان علیه السلام نوشته است.]